“ထုတ်လုပ်မှုအားလုံး၏ အဓိကရည်ရွယ်ချက်မှာ သုံးစွဲဖို့၊ စားသုံးဖို့ ဖြစ်ပြီး ထုတ်လုပ်သူတို့သည် စားသုံးသူများ၏ လိုအပ်ချက်များကိုသာ အာရုံစိုက်၍ ဖြည့်ဆည်းပေးသင့်သည်။” - (အဒမ်စမစ် - ၁၇၇၆)

လွန်ခဲ့သည့် နှစ်ပေါင်း ၂၃၀ ကျော်က အဒမ်စမစ် ပြောဆိုသွားခဲ့သည့်အတိုင်း စားသုံးခြင်း ဆိုသည်မှာ ကုန်ထုတ်လုပ်မှုအားလုံး၏ ရည်မှန်းချက်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ကုန်စည်များနှင့် ဝန်ဆောင်မှုများ ဆိုသည်ကလည်း ၎င်းတို့ကို ထုတ်လုပ်မှုမရှိသ၍ စားသုံးခြင်း မပြုနိုင်ပါ။ ထို့ပြင် အများတန်ဖိုးထားည့် ကုန်စည်နှင့် ဝန်ဆောင်မှုများ ရရှိနိုင်ရေး တိုးမြှင့် ဆောင်ရွက်ခြင်းမရှိဘဲ ဝင်ငွေနှင့် လူနေမှုအဆင့်အတန်းများလည်း မမြင့်မားနိုင်ချေ။

ထုတ်လုပ်နိုင်စွမ်းရည်၊ ကြိုက်နှစ်သက်မှုများ၊ အခွင့်အလမ်းများ၊ အထူးပြုကျွမ်းကျင်မှု၊ စွန့်စားလုပ်ကိုင်လိုစိတ်၊ ကံအကျိုးပေး စသည်တို့တွင် လူတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး များစွာ ခြားနားတတ်ကြသည်။ ယင်းခြားနားချက်များသည် လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ ဝင်ငွေရရှိမှုအပေါ် သက်ရောက်မှုရှိသည်။ အကြောင်းမှာ ယင်းခြားနားမှုတို့မှ အခြားသူများကို ပံ့ပိုးပေးသော ကုန်စည်များနှင့် ဝန်ဆောင်မှု၏ တန်ဖိုးအား ပြောင်းလဲစေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံတွင် ယင်း၏ မြေ၊ အဆောက်အဦနှင့် လူ့အရင်းအမြစ်များကို အဖိုးတန်သည့် ကုန်စည်များနှင့် ဝန်ဆောင်မှုများကို ထုတ်လုပ်ရာတွင် အသုံးပြုနိုင်လျှင် ထိုနိုင်ငံ၏လူထုမှာ အကျိုးခံစားရမည် ဖြစ်သည်။ မည်သည့်အချိန်ကာလတွင်မဆို မရေမတွက်နိုင်သော ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု စီမံကိန်းများစွာ လုပ်ဆောင်ရန် စဥ်းစားသုံသပ်နေကြသည်။ အချို့ရင်းနှီးမြှပ်နှံမှုများမှာ စားသုံးသူကျေနပ်မှုကို မြှင့်တက်စေသည့် ကုန်စည်များနှင့် ဝန်ဆောင်မှုများကို ထုတ်လုပ်ရာတွင် အရင်းအမြစ်များကို သုံးစွဲကြသောကြောင့် စီးပွားရေးတိုးတက်မှု ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ အချို့ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုများမှာ အရင်းအမြစ်များ၏ အသုံးဝင်မှုတန်ဖိုးနှင့် စီးပွားရေးတိုးတက်မှုကို လျှော့နည်းစေသည်။ မိမိတို့အနေဖြင့် အရင်းအမြစ်များကို အကောင်းဆုံးအသုံးချမည်ဆိုလျှင် တန်ဖိုးမြင့်တက်စေမည့် စီမံကိန်းများကို အားပေးရမည်ဖြစ်ပြီး အကျိုးသိပ်မရှိဖြစ်စေသည့် စီမံကိန်းများကို တားမြစ်ရမည်ဖြစ်သည်။