စျေးကွက်စျေးနှုန်းများက ရောင်းဝယ်၊ ဝယ်သူများ၏ ရွေးချယ်မှုများကို လွှမ်းမိုးပါလိမ့်မည်။ ကုန်စည်တစ်ခု စျေးနှုန်းတက်လာပြီး ဝယ်ယူစရိတ်ကြီးမြင့်လာသည့်အခါ ပုံမှန်အားဖြင့် ဝယ်သူတို့က အရေအတွက် လျော့နည်းဝယ်ယူတတ်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ကုန်စည် သို့မဟုတ် ဝန်ဆောင်မှုတစ်ခု၏ စျေးနှုန်းနှင့် ဝယ်လိုသည့်အရေအတွက်အကြား အပျက်သဘော ဆက်စပ်မှုတစ်ခု ရှိသည်။ ၎င်းဆက်စပ်မှုကို ဝယ်လိုအားနိယာမဟု ခေါ်သည်။

ရောင်းသူများအဖို့မှာ ကုန်စည်တစ်ခုစျေးနှုန်းတက်ခြင်းကြောင့် စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ယင်းကုန်စည်ကို ပိုမိုထုတ်လုပ်ရောင်းချလာနိုင်စေသည့် ထပ်တိုးဝင်ငွေးများ ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ထို့ကြောင့် ကုန်စည်တစ်ခု၏ စျေးနှုန်းနှင့် ထုတ်လုပ်သူက ထုတ်လုပ်ရောင်းချသည့် အရေအတွက်အကြား အပြုသဘောဆက်သွယ်ချင်တစ်ခု ရှိသည်။ ၎င်းဆက်သွယ်ချက်ကို ရောင်းလိုအားနိယာမဟု ခေါ်သည်။

မိမိဆန္ဒအလျောက် ဖလှယ်ခြင်းသည် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု ဖြစ်ပေါ်စေပြီး မိမိတို့ လိုလားသည့် အရာဝတ္ထများကိုလည်း ပိုမိုရရှိစေသည်။ သို့သော် ကုန်သွယ်မှု ကိုယ်၌သည်ပင်လျှင် အကုန်အကျများပါသည်။ အလားအလာရှိသည့် ကုန်သွယ်ဖက်များရှာဖွေ၍ ကုန်သွယ်မှုများ ညှိနှိုင်းပြီး အရောင်းအဝယ် အထမြောက်စေရန် အချိန်၊ ကြိုးစားအားထုတ်မှုနှင့် အခြားသောအရင်းအမြစ်များ လိုအပ်ပါသည်။ ဤနည်းဖြင့် အသုံးပြုလိုက်ရသည့် အရင်းအမြစ်များကို ရောင်းဝယ်မှုဆိုင်ရာ ကုန်ကျစရိတ်များဟု ခေါ်ပြီး ဥစ္စဓန တိုးပွားရေးအတွက် အတားအဆီးတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ယင်းတို့က မိမိတို့၏ ထုတ်လုပ်နိုင်စွမ်းနှင့် နှစ်ဘက်အကျိုးရှိ ကုန်သွယ်ရေးများမှ အကျိုးအမြတ်များ ရရှိရေးကို ကန့်သတ်သည်။

ကုန်သွယ်ရေး၏ အခြေခံမှာ အပြန်အလှန် အကျိုးအမြတ် ရရှိမှုဖြစ်သည်။ လူတို့သည် မိမိတို့ ကောင်းစားရေးကို မြှင့်တင်ရန် မျှော်လင့်သောကြောင့် ကုန်စည်ဖလှယ်ရန် သဘောတူခြင်း ဖြစ်သည်။ ကုန်သွယ်ရေးလုပ်ရသည့် အကြောင်းရင်းမှာ “ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်အတွက် ကောင်းတာ လုပ်ပေးရင် ကျွန်တော်ကလည်း ခင်ဗျားအတွက် ကောင်းတာ လုပ်ပေးမယ်။” ဟူ၍ အကျဥ်းချုပ်ဖော်ပြနိုင်ပါသည်။ ကုန်သွယ်ရေးမိတ်ဖက်အသီးသီးတို့သည် လိုချင်သည်ထက် ပိုမိုရရှိကြသဖြင့် ကုန်သွယ်ရေးမှာ အကျိုးများလှပေသည်။ ကုန်သွယ်ရေး အကျိုးအမြတ်ထွက်ပေါ်စေသော ပင်မအရင်းခံ ၃ မျိုး ရှိလေသည်။