မိမိဆန္ဒအလျောက် ဖလှယ်ခြင်းသည် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု ဖြစ်ပေါ်စေပြီး မိမိတို့ လိုလားသည့် အရာဝတ္ထများကိုလည်း ပိုမိုရရှိစေသည်။ သို့သော် ကုန်သွယ်မှု ကိုယ်၌သည်ပင်လျှင် အကုန်အကျများပါသည်။ အလားအလာရှိသည့် ကုန်သွယ်ဖက်များရှာဖွေ၍ ကုန်သွယ်မှုများ ညှိနှိုင်းပြီး အရောင်းအဝယ် အထမြောက်စေရန် အချိန်၊ ကြိုးစားအားထုတ်မှုနှင့် အခြားသောအရင်းအမြစ်များ လိုအပ်ပါသည်။ ဤနည်းဖြင့် အသုံးပြုလိုက်ရသည့် အရင်းအမြစ်များကို ရောင်းဝယ်မှုဆိုင်ရာ ကုန်ကျစရိတ်များဟု ခေါ်ပြီး ဥစ္စဓန တိုးပွားရေးအတွက် အတားအဆီးတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ယင်းတို့က မိမိတို့၏ ထုတ်လုပ်နိုင်စွမ်းနှင့် နှစ်ဘက်အကျိုးရှိ ကုန်သွယ်ရေးများမှ အကျိုးအမြတ်များ ရရှိရေးကို ကန့်သတ်သည်။

ကုန်သွယ်ရေး၏ အခြေခံမှာ အပြန်အလှန် အကျိုးအမြတ် ရရှိမှုဖြစ်သည်။ လူတို့သည် မိမိတို့ ကောင်းစားရေးကို မြှင့်တင်ရန် မျှော်လင့်သောကြောင့် ကုန်စည်ဖလှယ်ရန် သဘောတူခြင်း ဖြစ်သည်။ ကုန်သွယ်ရေးလုပ်ရသည့် အကြောင်းရင်းမှာ “ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်အတွက် ကောင်းတာ လုပ်ပေးရင် ကျွန်တော်ကလည်း ခင်ဗျားအတွက် ကောင်းတာ လုပ်ပေးမယ်။” ဟူ၍ အကျဥ်းချုပ်ဖော်ပြနိုင်ပါသည်။ ကုန်သွယ်ရေးမိတ်ဖက်အသီးသီးတို့သည် လိုချင်သည်ထက် ပိုမိုရရှိကြသဖြင့် ကုန်သွယ်ရေးမှာ အကျိုးများလှပေသည်။ ကုန်သွယ်ရေး အကျိုးအမြတ်ထွက်ပေါ်စေသော ပင်မအရင်းခံ ၃ မျိုး ရှိလေသည်။

မိမိတို့အနေဖြင့် အရင်းအမြစ်များမှ အကျိုးရလာဒ်အများဆုံး ရရှိလိုလျှင် ကုန်ကျစရိတ်ထက် အကျိုးပိုမိုဖြစ်ထွန်းမည့် လုပ်ရပ်များလုပ်ဆောင်သင့်ပြီး ထိုက်သင့်သည်ထက် ပိုမိုကုန်ကျမည့် လုပ်ရပ်များကို ရှောင်ရှားသင့်ပေသည်။ ဥပမာ အိမ်တစ်လုံးဝယ်လိုသည့် မိသားစုတစ်စုသည် နာရီများစွာ အလုပ်လုပ်၍ ငွေရှာခြင်း၊ အပျော်အပါးနှင့် အပြင်ထွက်စားခြင်းတို့တွင် ချွေတာခြင်းဖြင့် အိမ်တန်ဖိုးအတွက် ကနဦး လက်ငင်းငွေပေးချေနိုင်ရန် ငွေစုဆောင်းရပေမည်။ ကောလိပ်သွားလိုသည့် အထက်တန်းကျောင်းသားတို့သည်လည်း ကောလိပ်သွားတက်ရန် စိတ်မဝင်စားသည့် ကျောင်းသားများထက် ဗွီဒီယိုဂိမ်း လျော့ကစားပြီး စာပိုကျက်ရပေလိမ့်မည်။ ယင်းသို့ ကုန်ကျမှုများနှင့် အကျိုးဖြစ်ထွန်းမှုတို့အား ချိန်ဆခြင်းသည် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးချင်းအတွက်ဖြစ်စေ၊ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခုအတွက်ဖြစ်စေ၊ လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်လုံးအတွက်ဖြစ်စေ အလွန်အရေးကြီးလှပေသည်။